Szprotka to bardzo dobry pomysł, ma mega aromat i pies powinien być zainteresowany zapachem.
Czy wasza klatka ma też drugie, boczna drzwi?

Paulina jeszcze nie dzwoniłam w sprawie tej sterylki, jestem tak zaabsorbowana tą klatką że wyleciało mi to z głowy. Jutro zadzwonię i się umówię.

Ma i za radą dziewczyn próbowałam przez drugie drzwi dać jej przysmak na nasze umówione hasło, zrobiłam jej ścieżkę z przysmaków do miski którą ma ustawioną w środku i dokładnie tak jak wczoraj zjadła tylko te które miała na wyciągnięcie pyszczka, łapka nie dotknęła środka
Te specjalne przysmaki o których wcześniej wspominałam to była wędzona ryba i została zjedzona ale nie z głębokości Może szprotki mają jeszcze silniejszy aromat, spróbuję.
Tak sobie myślę że na samym początku Muffi nie chciała wychodzić z domu, zapierała się i musieliśmy ją wynosić na korytarz. Aż w końcu jej pomogłam, użyłam troszkę siły (oczywiście nie robiąc jej krzywdy) i pociągnęłam przez próg i pomogło, zaczęła sama wychodzić, ze schodami też tak było że troszkę ją na szelkach pociągnęliśmy i wędrowała. Może w tym wypadku też ja za szelki troszkę pociągnąć do środka, nasze tajemnicze słowo, nagroda i głaskanie. "Super pies" wypowiadane w wysokiej tonacji jest już u mnie na porządku dziennym mówię to już prawie tak głośno jak Pan Marek Myślicie że to dobry pomysł, boję się że dzisiaj pęknę z jedzeniem jak do wieczora nie zje swojej porcji

Jeżeli w tygodniu nie dam rady ją nakłonić na wejście to umówię się do Pana Marka i zrobimy sobie wycieczkę.
Jak długo pies może wytrzymać bez jedzenia?

Uwaga uwaga jest progres niewielki ale cieszy wróciliśmy ze spaceru i po całym dniu głodówki (miska cały czas jest w środku) Muffi przekroczyła przednimi łapkami próg klatki i jadła dorzuciłam jej szprotki zawsze to krok naprzód

Super ze już przeszła próg klatki to już jest sukces co ona musiała przeżyć że jest takim "strachem"

Cudownie, oby tak dalej!

Super, że tak się zaangażowaliście każdy krok do przodu cieszy!

Nie wiem rosinka co Muffi przeżyła ale wiem ze to juz przeszłość. Pomimo że chodzi za mną krok w krok to nie da się wziąć na ręce ani na kolana. Zdecydowanie bardziej woli kanapę, a jeszcze do niedawna swoją podusie niestety od kiedy podusia wylądowała w klatce już za nią nie przepada

Świetnie że zaczęła zupełnie nowe życie w Waszym domu bo widać że o nią walczycie i bardzo się staracie żeby było jej dobrze

Czasami psy w pseudo mieszkają w kenelach, nigdy z nich nie wychodzą. Moja Marzenka mieszkała w klatce i do dzisiaj jak się zdenerwuje, to chodzi tak jakby po jej obwodzie. Meliska moja druga sunia, jest z nami od 3 lat, a nie lubi być brana na ręce.
Muffi jest u was stosunkowo krótko, a już widać, że czuje się w miarę swobodnie. Myślę, że wasza wytrwałość się opłaci i niedługo klatka zostanie oswojona.

No dokładnie tak jak pisze Jola, niektóre psy długo się przekonują do takich miejsc ale tutaj się uda, ważne by chwalić i doceniać każdy postęp.Mam nadzieję że niedługo odniesiecie w tej kwestii sukces, widać że jesteś bardzo wytrwała, cierpliwa i opanowana w swoich działaniach.Może być już tylko lepiej!

Ja jest dzisiaj?

Noc spedzila na dywaniku w przedpokoju, twardym dywaniku Rano do pracy także sama została, czy szczekala nie wiem. Na klatce schodowej nic nie słyszałam postałam trochę pod drzwiami i cisza. Serce mi pękało jak się z nią przywitać nie mogłam tak się cieszyła. No ale jak nie można to nie można trzeba się zasad trzymać. W klatce miska z jedzeniem wylądowała troszkę głębiej niż wczoraj i zjadła, łapki przekroczyły próg ale to wszystko. Dzwoniłam juz do sklepu z którego klatkę kupowałam i mogę wymienić na inną. Chyba to zrobię i na taki plastikowy otwierany transporter wymienię, ten co mi polecałyście. Może jak nie będę na początku zamykać to się przyzwyczai. Żal mi jej bo to juz któraś z rzędu noc na podłodze bądź twardym dywaniku w przedpokoju:-( Ciekawe co tam w tej główce siedzi.
Pozdrawiamy cieplutko

Jesteś super dzielna KejtiDi! Jestem pod wrażeniem, że pracujesz i nie zrażasz się mimo braku spektakularnych efektów. Niestety tak to jest, że Muffi spędziła najpewniej całe lata bez odpowiedniej opieki i socjalizacji i dlatego w ciągu kilku dni nie da się tego odwrócić. Co ważne - nie wolno robić nic na siłę, bo takie działanie przyniesie odwrotny skutek. Czasami z niektórymi rzeczami trzeba się pogodzić - moja Sabinka boi się worków. Nie wiem dlaczego, ale powoduje to u niej ogromny lęk, którego przewalczyć nie potrafimy mimo, że jest u nas półtora roku. Worek ze śmieciami pozostawiony pod klatką powoduje, że do dziś musimy obejść blok dookoła i wejść z drugiej strony

Najważniejsza jest konsekwencja, a tego widzę, że Ci nie brakuje Powodzenia! Dacie radę!

Bidulka Trzymam kciuki, żeby szybko przezwyciężyła swój strach Twoja cierpliwość na pewno zaowocuje

Podziwiam Cię za Twoją determinację. Bardzo się starasz! Spróbuj z tą plastikową klatką, może akurat się uda.

To prawda Pufcia jest u nas już 9 lat i samodzielne wejście ze spaceru do klatki (schodowej) wygląda tak jak bym psa porywała z ulicy (staje przed drzwiami trzęsie się i nie ma zamiaru zrobić kroku do przodu - bardzo długo jej zajęło żeby odważniej wchodzić na klatkę w starym mieszkaniu, teraz po przeprowadzce nie ma o tym mowy ( ze względu na wzrok po schodach jest noszona więc już się nauczyła że przed klatką ją biorę na ręce i nie jest to problem ale co to tyle lat siedzi w tej małej głowie)
Podziwiam Wasze starania

Gdzie spędziła dzisiejszą noc Muffi? Nadal na dywaniku?

U nas Milucha boi się nowych miejsc, odkurzacza, przedmiotów które "nie stoją na swoim miejscu". Przez jej wade wzroku, a może i brak czuje się bezpiecznie jeśli wszystko jest na swoim miejscu - trochę tak jak z autyzmem. Inaczej pupa w góre, głowa w dół i pełza. Np. zapach gabinetu weta ją paraliżuje i muszę ją wnosić.

_________________
"Za pieniądze możesz kupić psa, ale nie machanie jego ogona.."

Nie wymieniajcie na razie klatki. Skoro mała już przekroczyła próg, to jest już sukces.
Może wyciągnijcie do połowy jej legowisko, albo połóżcie je tuż przy klatce, a jak się oswoi i będzie na nim leżeć, to wsuwajcie je coraz głębiej do środka.