Na wstępie chciałabym uspokoić Wszystkich, że wszystko odbyło się jak należy. O 22:00 (PKP okazało się niezawodne i punktualne) Puma postawiła nóżkę na katowickiej ziemi.
Pierwsze spotkanie psiarni zaaranżowałyśmy z Martyną, jak zawsze w takich wypadkach, na wymuszonym spacerku. Ja wyszłam z całą gwardią, a Martyna nadeszła z przeciwnej strony. Domowe psy, jakby czuły, że coś się święci: węszyły nerwowo, rozglądały się bacznie i...omal nie przeoczyły nadchodzącej Martyny. Bona ujrzała ja w ostatniej chwili i radość była taka jakby wróciła z dalekiej podróży, po czym nastąpiła chwila konsternacji i zdziwione spojrzenie mówiące: ale skąd ta czarna kulka się wzięła?! A czarna kulka stanęła jak posąg pozwalając by trzy psie nosy bardzo dokładnie zweryfikowały, czy istotnie pasuje do nas czy nie... Ogon suczki pozostawał w trakcie zapoznania nieruchomy, ale tkwił dumnie położony na plecach, dając znać o kompletnym braku lęku. Postanowiłyśmy z Martyną pójść prosto na... kebaba. W drodze miałyśmy okazję przekonać się, że suczka chodzi świetnie na smyczy, lecz ... przeszkadzają jej nieco szelki z powodu konkretnych obwodów... Przybywszy do domu koty wykazały pełne zrozumienie dla odwagi Pumy, bo ta znów przyjęła pozę kamiennego posążka dając im okazję do podejścia i zapoznania się, przy czym Biba popatrzyła przybyszce badawczo prosto w oczy i odeszła, a strachliwy Bimber szorując brzuchem po ziemi, z uszami położonymi na batmana dotknął jej zadek delikatnie łapką po czym przestał się nią interesować.
Po krótkiej rozmowie (Puma w tym czasie cały czas pchała się na kolana) poszłyśmy spać. Wszystkie mopsy spały w łóżku z Martyną i okazało się, że Puma chrapie w podobnym rytmie jak Beczuszka.
O jedzeniu nie napisze nic, bo suchej karmy jeść nie chciała. Nie wiem czy nie lubi czy ze stresu. Będzie jednak musiała polubić...
Moje wrażenia:
Estetycznie jest cudna! Martyna odebrała ją z rąk Niny pachnącą, czyściutką i... grubiutką. Jest bardzo zorientowana na człowieka. Chce być cały czas na kolanach i być głaskaną. Mimo tuszy SAMA weszła po schodach na II piętro czym natychmiast zaskarbiła sobie moją sympatię. Chodzi dosyć żwawo zważywszy jej wagę. Ziaja w chwilach stresu, nie interesują ją zupełnie psie poduchy. Nie korzysta. Chce być w fotelu, a jak się jej nie weźmie na ręce kładzie się zrezygnowana pod nogami, by za chwile znowu spróbować się na nim znaleźć. Jest bardzo czujna: zaniepokojona czymś siada i siedzi dłuższy czas obserwując wszystko dookoła, po czym znowu się kładzie. Pamiętam podobne zachowanie z początkowych dni pobytu u nas Beczuszki...
Kapitanacie ZB,
podjęłyście najlepszą w świecie decyzję, bo teraz już wiem na stówę, że wszystko będzie tak jak należy. Stado przyjęło Pumę jak swoją. Będę o wszystkim na bieżąco drobiazgowo informować nie chcąc zawieść Waszego zaufania i postaram się najlepiej jak potrafię aby Puma była psem szczęśliwym. Szczęście się udziela, więc jest spora szansa, ze tak będzie, bo ja jestem szczęśliwa!
PS 1. Nie męczcie mnie o zdjęcia, proszę. Obiecuję, że będą w najbliższym czasie.
PS 2. Puma reaguje na Puma, ale reaguje też na inne zawołania, więc nie wiemy dalej co z jej imieniem. Może komuś coś się nasunie na myśl, to bardzo prosimy o sugestie w tej sprawie
PS 3. Umowę już wydrukowałam, uzupełniłam i dzisiaj wyślę.
Jak już wcześniej pisałam Pumka ma duży problem z piciem, było to już konsultowane z weterynarzem, ale dobrze byłoby zaciągnąć jeszcze jednej opinii w tej kwestii. 
