Melduję: nie mam czasu i siły na tak długi i szczegółowy wpis, jaki bym chciała popełnić ale to akurat nie ma nic wspólnego z Elfisiem, a u niego, na moje oko, powoli do przodu. W domu nadal panuje spokój. Owszem, Bazyl ma focha, zwłaszcza na mnie, ale nie jest to ani pierwszy raz, ani rzecz nie do ogarnięcia. Jedyny do tej pory incydent między chłopakami miał miejsce poprzedniej nocy-Bazyl znienacka zaczął szczekać w kierunku śpiącego Elfa. Śpiącemu, rzecz jasna, nawet powieka nie drgnęła, a krzykacz został przywołany do porządku i żadnych więcej głupich numerów nie próbował (nie wiem zresztą, na ile to szczekanie było świadome i zamierzone-Bazyl odkąd jest u nas szczeka tylko w jednej sytuacji: jak mu się coś przyśni w nocy, zaczyna biegać i ujadać, i o to mogło chodzić też tym razem). Kocica tradycyjnie wybrała opcję ucieczki i ukrywania się, chociaż wygląda na mniej zestresowaną niż po pojawieniu się w domu Bazyla. Dzisiaj odzyskała animusz na tyle, że kazała się wypuścić na spacer, na którym skutecznie pozbyła się obróżki feromonowej. Cóż, jej strata.
Ale miało być o Elfie...
Chłopak noc przespał spokojnie, z przerwą na rundkę po mieszkaniu. Rano jeszcze trochę pozwiedzał (a ja się przekonałam, że będę musiała pierwszy spacer robić wcześniej niż przywykłam-zaliczyliśmy jedną kałużę w domu, ale to ewidentny wypadek, tuż przed samym wyjściem, do spaceru popołudniowego kawaler dotrzymał bez problemu, a na wieczorny trzeba go już było namawiać
Na dworze grzecznie chodzi na smyczy i cały czas bardzo skutecznie udaje, że wie, dokąd idzie. Zresztą zgodnie z amerykańską maksymą "Fake it till you make it" (udawaj, aż ci się uda) ogarnia naprawdę nieźle-już po popołudniowym spacerze sam skręcił w odpowiednim miejscu z powrotem na osiedle. Jedynym zastanawiającym dla mnie zachowaniem było jego tarzanie się i czochranie przy każdej możliwej okazji-o resztki śniegu, iglaki, siatkę w mijanym płocie... Stworzyłam całe mnóstwo teorii (że rekompensuje sobie dotykiem niedostatek innych bodźców, że to ze stresu po przeprowadzce, że po prostu lubi), ale wygląda na to, że prawda jest znacznie prostsza-chyba gryzł go sweter, który mu na te spacery zakładałam, bo wieczorem (jako że sweter nie zdążył wyschnąć po wcześniejszym spacerze, a zrobiło się u nas cieplej) wyszedł z moim mężem nieubrany i nie próbował się tarzać ani razu. Jutro spróbuję skombinować mu inne ubranko i zobaczymy, na ile teoria się sprawdzi. Przerwy między spacerami głównie przespał (na razie korzysta wyłącznie z własnego legowiska, za to mości się na nim tak, że wyjeżdża ze swojego kącika na środek pokoju), trochę podreptał po domu. Cieszy mnie, bo poza zwiedzaniem, łazi też tak, żeby być blisko człowieka-i generalnie robi się coraz bardziej otwarty na kontakt (i cierpliwy! dał sobie zakropić ślepia i posmarować suchy nos-może bez entuzjazmu, ale i bez szczególnych protestów). O wielkim mizianiu-przytulaniu jeszcze mowy nie ma-ale już wykumał, że większość czasu spędzam "w pracy" przy biurku i przycupnął sobie tuż obok, żeby mi potowarzyszyć
Bazyl-zazdrośnik usiadł obok niego, i tak sobie siedzieli dwaj staruszkowie
W ciągu dnia nie było żadnych spięć. Po południu musiałam wyjść na dwie godziny, zostawiłam panów śpiących każdy w swoim legowisku i tak samo ich zastałam po powrocie (przy czym to Elf pierwszy zauważył, że już jestem i przyszedł się delikatnie przywitać. Wyjdę na wyrodną matkę, ale nie sposób nie zauważyć, że ogólnie, mimo dwóch niesprawnych zmysłów, Elf jest bardziej ogarnięty od Bazyla...) Chyba najbardziej dramatyczne wydarzenie dnia miało miejsce, kiedy Elfiś w kuchni za bardzo zbliżył się do (pustych) Bazylowych misek. Właściciel misek przydreptał z miną "Halo, pan tu nie stał!", ale zanim dotarł do misek, Elfa już przy nich nie było. I po sprawie
Tak naprawdę jedyny problem, który się pojawił (i zaczyna mnie naprawdę niepokoić) dotyczy właśnie jedzenia-Elf, w poprzednich DT chwalony za apetyt, u nas je słabo. Wczorajszej kolacji, tak jak pisałam, zostawił mniej więcej połowę. Z dzisiejszym śniadaniem było podobnie, potem musiałam zabrać miskę, żeby Bazyl się do niej nie dobrał, ale udało mi się ją jeszcze na trochę postawić, jak Bazyliszek poszedł spać, i większość porcji Elfik dojadł. Za to dzisiejszej kolacji w ogóle nie ruszył-kilka razy podchodził do miski, wąchał i robił w tył zwrot
Specjalnie zamknęliśmy Bazyla na część nocy, żeby miska mogła zostać na miejscu, ale Elf nawet nie tknął jedzenia... Nie wiem, czy to stres (zachowuje się bardzo spokojnie, ale zestresowany na pewno jest jeszcze bardzo-kilka razy przyłapałam go na lizaniu łap, jak sobie leżał w legowisku...), czy aż tak nie pasuje mu karma, czy chodzi o olej z łososia, którym ją polewam (jadłowstrętu ogólnie nie ma, bo smaczki, które dostał przy zabiegach higienicznych, zjadł chętnie). Będę bardzo wdzięczna za wszelkie podpowiedzi, jak przekonać delikwenta do jedzenia... Karma jest naprawdę porządna (bezzbożowa Brit Care Senior z łososiem), Bazylowi zdecydowanie służy i wolałabym jej nie zmieniać tak od razu -ale jeśli będzie trzeba, oczywiście to zrobię, bo przede wszystkim, skoro już trafił do mnie taki fajny psiak, nie chcę go zagłodzić! Na śniadanie spróbuję podać karmę bez oleju, potem zobaczymy... A na razie przesyłam kilka zdjęć
_________________
Pani w średnim wieku i mops Yaro-jej rówieśnik
Elf i Bazyl-za Tęczowym Mostem, ale w sercu zawsze z nami!
Ale z tym będziemy coś kombinować, jak chłopaka zobaczymy na własne oczy i jakoś wymierzymy. A póki co, zaopatrzyliśmy się w (mamy nadzieję) odpowiednio duże legowisko 
przez słuchawkę, więc myślę, że to mówi absolutnie wszystko, co potrafi zrobić z sercem człowieka Elf! Dziękuję!
Patrząc na śpiącego Elfa stwierdzam , że spokój i ciepła atmosfera to jest to czego chłopak potrzebuje najbardziej. Wspaniale ,że nie ma żadnych spięć, oby tak dalej 
