Witajcie!

Nie wiem jak zacząć ten wpis... Beza obecnie czeka lub jest w trakcie drugiego już przetoczenia krwi.
Od środy przebywa w Gdańskim psim szpitalu. Od tygodnia każdy dzień to rollercoaster emocjonalny.

Wszystko zaczęło się w poniedziałek, to wtedy zauważyłam inne niż zawsze zachowanie Bezy.
Zaczęła zostawiać kropelki krwi, na początku myślałam, że gdzieś się skaleczyła, ale nic nie znalazłam, podejrzanie co chwile siadała. Zorientowałam się, że to kropelki z dróg rodnych. Decyzja- do weterynarza. Zanim tam dotarliśmy, Beza zaczęła "siusiać", jednak nie był to mocz. W gabinecie zostaliśmy przyjęci bez kolejki, szybkie USG, pobranie krwi. Na USG pokazał się skrzep krwi w pęcherzu, z badań wyszła anemia. Tego dnia zaczęła unikać Ramzesa i spędzać czas samotnie.

Wtorek. Jedno z badań na krzepliwość nie wyszło, zostało powtórzone, dostała leki. Wynik w normie. Załatwia się z krwią, bo skrapla się skrzep, miało to potrwać kilka dni. Diagnoza: mocne zapalenie pęcherza. Beza wraca do normy, znowu chodzi za mną po całym mieszkaniu, jest szczęśliwa, spędza czas z Ramzesem lub obok mnie.

Środa, tu wydarzyło się najwięcej. Rano spacer na własnych nóżkach, nic nie zwiastowało tego co wydarzy się za kilka godzin. Beza ciężej oddycha, idzie się napić, jednak stoi nad miską jakby nie mogła się schylić, siada. Zaczyna dyszeć, bierze łyka wody, siada, łapki zaczynają się rozjeżdżać, a ona patrzy na mnie błagalnym wzrokiem ze swoim czarującym uśmiechem, szybki telefon do weterynarza. Usłyszałam, że prawdopodobnie stan anemii się pogorszył, a Beza potrzebuje transfuzji krwi. Beza w drodze jest półprzytomna, kontaktuje, ale bardo słabo. Na miejscu dostała tlen, ponowne badania, pobranie krwi, zostaje przyjęta na oddział. Tego samego dnia ma przetoczoną krew po raz pierwszy. Lekarze skupiają się na ratowaniu jej życia, następnego dnia ma być diagnozowana.

Czwartek- tu już dni zaczynają zlewać mi się w całość, ciągła walka i stres. Wyniki krwi poranne się poprawiły, jednak ilość płytek krwi jest niska. Beza zniszczyła niemal wszystkie, które otrzymała od dawcy. Stan zapalny w jej ciele niszczy również płytki produkowane przez nią. Ściana pęcherza jest pogrubiona i nierówna, wstępne podejrzenie nowotworu. Cały czas jest badana w poszukiwaniu źródła problemu,, dostaje leki. Ilość płytek 0. Hematokryt 23 %. Beza podczas wizyty chodzi samodzielnie, jest trochę nieobecna przez leki które dostaje.

Piątek. Ilość płytek 2. Hematokryt 21%. Jak dobrze pamiętam to tego dnia była konsultacja z onkologiem, ściana pęcherza jednak wyglądała lepiej, trop okazał się raczej nietrafiony, biopsja nie może zostać wykonana ze względu na małą ilość płytek krwi. Beza cieszy się na nasz widok, chce się głaskać i przytulać, macha ogonkiem, widzimy się z nią aż przez 1,5h. Możliwe, że w sobotę wyjdzie do domu, a my będziemy przyjeżdżać na codzienne kontrole. Załatwia się bez krwi.

Sobota, wszystkie wyniki trochę spadły. Ilość płytek: 1. Hematokryt 19,5%. Przy 18% potrzebne jest przetoczenie krwi. Dla bezpieczeństwa Bezy-zostaje w placówce. Poranne wyniki miały zadecydować czy wyjdzie w niedzielę do domu. Beza podczas wizyty pokazuje swoje księżniczkowe humorki. Cieszy się, jest ciekawska, zmęczyła się dosyć szybko.

Niedziela, wszystkie wyniki spadły, ale Beza ma aż 16 płytek krwi. Przy 20 można myśleć o w miarę stabilności. Prawdopodobnie leki zaczęły działać na zapalenie. Hematokryt 15%, decyzja o przetoczeniu. Prawdopodobnie dziś się nie zobaczymy, ze względu na jej stan. Pieska w szpitalu można odwiedzać gdy może on przyjść samodzielnie na łapkach do właściciela, bez aparatury. Podejrzewają, że jest to na tle autoimmunologicznym. Tak długo jak będzie zapalenie-Beza będzie niszczyć płytki krwi.

Od czwartku Beza wyglądała o niebo lepiej niż w środę. To dzielna dziewczyna, nie dawała po sobie poznać na zewnątrz jak kiepskie są jej wyniki. Od czwartku miała wilczy apetyt na jedzonko, każdego dnia ładnie jadła i przyjmowała płyny. Przed poniedziałkiem Beza zachowywała się zupełnie normalnie, była w pełni sił. Mam nadzieje, że nie przekręciłam żadnej nazwy.

Trzymajcie kciuki. Walczymy.

Ostatnie zdjęcie przed zabraniem do szpitala.

Relacja z codziennych wizyt

Hej! Wracam po długim czasie nieobecności. Część załogantów już wie, jednak warto podzielić się informacją z wszystkimi, ponieważ los Bezy śledziło trochę osób. Beza zmarła 6 marca 2023 roku. Mimo upływu niemal roku, ciężko mi o tym pisać, był to dla mnie bardzo trudny czas. Beza dzielnie walczyła przez 3 tygodnie, a ja razem z nią. W tym czasie dwukrotnie miała przetaczaną krew, próbowano ją diagnozować, jednak nie było tu jednoznacznej odpowiedzi. Przez tydzień była w szpitalu, następnie przez 2 tygodnie odwiedzała codziennie klinikę. Wiem, że zrobiłam wszystko co mogłam i choć spędziła ze mną 1,5 roku, to wiem, że dałam jej najlepszą "resztę życia" jaką mogła dostać. Myślę, że nikt się tego nie spodziewał, miała tylko 5,5 lat. Prawdopodobnie była to choroba autoimmunologiczna. W wielkim skrócie Beza wykrwawiała się powolnie, a jej ciało walczyło samo ze sobą. Mimo szczerych chęci, po takim czasie przyjmowania silnych leków (bez których wykrwawiłaby się dużo szybciej, więc musiała je brać), zaczęły wysiadać również inne narządy. Wzbraniałam się przed tym dopóki nie usłyszałam, że naprawdę nie da się już nic zrobić oraz zobaczyłam Bezę jakiej nigdy nie widziałam. Poniżej ostatnie zdjęcie Bezy, która nadal jest ze mną, tylko w nieco innej formie...