oczywiście starzy fundują 4 dni w klinice.
Czas na podsumowanie naszych szalonych dwóch lat, szczęścia radości ogromnej miłości a także łez,bezsilności a czasami i złości. 24.11 .2014 nasze życie wywróciło się do góry nogami,żadne z nas nie podejrzewało wtedy,że można aż tak kochać psa (większość moich przyjaciół i znajomych twierdzi,że odkąd jest z nami Lola stałam się przewrażliwioną buldozio-mopsią matką,która zamiast iść w piątek na imprezę woli siedzieć w łóżku z psami
, kto ma buldoga czy mopsa na pewno wie o czym piszę
), przewartościowaliśmy całe swoje życie, godziny pracy, a gdzie tylko możemy tam nasze stado z nami a na czele niego królowa Lola.
Dokładnie pamiętam pierwszą wizytę u Loli, spodziewałam się ładnego małego buldoga (cholera,Kub mi nie powiedział,że angliki są takie wielkie- zgodził się na Lolę tylko dlatego,że Hania gryzła kable i z dwojga złego wolał Lolę– ogólnie to Kuba mówił stanowcze nie wszystkim moim wymysłom odnośnie psa
), pojechaliśmy, a tam ona- walcząca ze snem patrząca na zasadzie czego ode mnie chcecie -do momentu wyciągnięcia z magicznej torby jedzenia, to od razu była miłość, siedziała zapatrzona w Kubę a on ją karmił. Pamiętam słowa Any która powtarzała,że nic się nie stanie jeżeli się nie zdecydujemy,że ona to zrozumie i skutecznie próbowała nam obrzydzić adopcje, mówiąc o samych minusach , dopiero gdy sama zaczęłam robić wizyty zrozumiałam dlaczego ;P ( Lola wymagała wtedy dość sporej ilości zabiegów pielęgnacyjnych - to się nigdy chyba nie zmieni, w obecnej chwili wymaga jeszcze więcej). Spędziliśmy trochę czasu u Loli , odprowadziła nas do drzwi , chciała nawet z nami pójść, pojechaliśmy do domu , właściwie już w tamtym momencie wiedzieliśmy ,że to TEN jeden jedyny psiak - nasz psiak, mieliśmy przespać się z decyzją i dać znać czy chcemy, nie wytrzymałam i wieczorem już dałam znać,że tak jesteśmy pewni ( wszyscy nasi znajomi twierdzili,że to jest debilny pomysł - miał być mops jest ba do tego Ela chciałaś młodego zdrowego mopsa a Lola ani mopsem ani młoda, 7 lat , średnio ładna wg nich ). Oczekiwanie na decyzje trwało z kilka dni i pamiętam telefon od Magdy (jako,że nie wyszło nam kilka razy w innych miejscach z adopcją byłam przerażona,że znowu usłyszymy ,że nie bo nie mamy doświadczenia nie znamy za dobrze rasy, jesteśmy za młodzi, przyznam szczerze,że miałam już taki czas,że psa chciałam kupić,ale Kuba powtarzał ciągle,że czeka na nas gdzieś jakiś i,że zdecydowanie lepiej pomóc takiemu po przejściach), powiedziała,że Lola jest nasza - no i się zaczęło zakupowy szał legowiska ,miski,obroże ,smycze, szelki , przeszukany internet w poszukiwaniu hypo karmy oraz przysmaków ,nawet Kuba bez problemu brał w tym udział, chętnie wybierając rzeczy. Wieczorem 24.11.2014 odebraliśmy Lolę - najpiękniejszy dzień w życiu, szybko dopasowała się do nas a my do niej, pokochała kota w poźniejszym czasie i mopsy a także bycie siostrą dt. Przez dwa lata zmagaliśmy się z różnymi chorobami,alergiami,przeszliśmy przyspieszony kurs obsługi buldoga, ale każdego dnia kochaliśmy i będziemy kochać jeszcze mocniej . Nauczyła się komendy siad, pękam z dumy z tego powodu- kto widział na żywo Lole wie dlaczego
, widzę jak jest zapatrzona w Kubę a on w nią,za sobą skoczyliby w ogień to jest taka miłość i zaufanie, ona wie,że przy nim nie grozi jej nic złego.
Dwa lata szaleństwa, wyjazdów , i nauki życia razem, ciągłego poznawania . Teraz śmiało po dwóch latach mogę stwierdzić,że coś tam o buldogach , ich zachowaniu i wychowaniu, żywieniu czy pielęgnacji wiem
Ostatnie dni były dla nas ciężkie właściwie Loli nie powinno z nami być , to jest cud w opinii wszystkich naszych wetów, niepewność czy będzie żyła, później kiedy wróci do domu jak sobie poradzimy, jak ona sobie poradzi, czy będzie chodzić -nikomu nie życzę takich widoków jakie przeżyliśmy - ale to najdzielniejszy pies jakiego znam i dzięki temu dzisiaj możemy świętować naszą drugą rocznice.
Nasi weci po całej sytuacji żartują ,że jest 1-0 dla Plamki i Lola musi zrobić cardio i będzie druga runda- takie specyficzne poczucie humoru.
Jestem dumna mając takie dziecko, Jola,Ewa,Paulina, Magda ,Aga jestem wdzięczna za zaufanie , pomoc i wsparcie w każdej chwili, jesteście wielkie i mam nadzieję,że nic Was dziewczyny nie złamie i działać będziecie długie lata,bo to co robicie jest cudowne- to tylko dzięki Wam Lola jest z nami i może cieszyć się życiem. Dziękuję Ani ,za najlepszy dla Loli dt, za to jak ją wychowałaś, jak o nią dbałaś i ,że Ty również obdarzyłaś nas ogromnym zaufaniem , którego mam nadzieję,że nie zawiedliśmy .
Dziękuję też całej reszcie ludzi tych poznanych i tych wirtualnych za słowa otuchy , za rady , i za to,że jesteście- tutaj rodzą się przyjaźnie które mam nadzieję,że będą trwały latami.
Mam nadzieję,że Lola jest u nas szczęśliwa , bo my dzięki niej jesteśmy najszczęśliwsi na świecie. Jeżeli ktoś z Was boi się adoptować starszego psa polecam spojrzeć na Lolę– na prawdę warto !
Dla nas Lola jest najpiękniejszym najcudowniejszym najmądrzejszym buldożerem na świecie i szczerze mocno wierzę ,że kolejne rocznice przed nami bo ja sobie bez niej życia nie wyobrażam.
Zdjęć póki co nie będę wrzucać, mam nadzieję,że wybaczycie mi to ale no cóż Lola ostatnio nie wygląda i nie czuję się zbyt dobrze
.
Ps. a za rok na zlocie liczymy ,że to Lola zostanie miss ! :p
Torba przysmaków musi trochę poczekać, a ciuchy dla królowej zamówione, czekamy na przesyłkę .
