Postępy z dnia na dzień... już trochę mniejsza panika ogarnia małą na otwartej przestrzeni i uwaga... bardzo się zdenerwowała dzisiaj na psa sąsiada za płotem, dodam tylko, że to wielki owczarek niemiecki i... go obszczekała! Nie wiem, czy mam rację, ale to chyba znak, że robi się pewniejsza siebie

A to zadziorek brawo domek, daje poczucie bezpieczeństwa głaskanie dla Gabi od nas.

_________________
Pozdrawiam, Dorota

Super wieści dzielna dziewczynka a co jej będzie za płotem się kręcił

Zaczyna się coraz pewniej czuć u Was

Mała zaczyna jeść jeść z ręki mojej mamie, ładnie z kiełbaską zjada antybiotyki, za to widać, że boi się mężczyzn, pewnie właśnie facet ją bił ;/
Jak widzi tatę, to przestaje jeść z miski i wchodzi do legowiska biedactwo. Jak trochę pochodzi to później trze tylnymi łapkami o wszystko, co może ją trochę podrapać, pewnie to jest kolejny powód dla którego woli się nie ruszać zbytnio z legowiska...
Przyuważyliśmy też, że jak śpi, to wystawia język jest przeeeeeeesłodka

śliczne ma umaszczenie, tylko te łapinki jeszcze takie biedne...
i tak dobrze ze malutka chociaz do kobiet jest taka otwarta
te gnojki pseuduchy zawsze tym bidulkom tak zryją psychikę ze az się ryczeć chce

Ten lęk przed wychodzeniem da się przepracować. My też wynosiliśmy Gustawa na spacery, ale w momencie, kiedy założyli mi szwy, to nie mogłam nic nosić i się skończyło. Wyjście na spacer zajmowało nam godzinę czasu. Co kolejny krok to był smaczek. Najgorzej było ze schodami, więc usiadłam sobie na nich i prosiłam go, zapraszałam, głaskałam, zachęcałam i jak przeszedł jeden schodek to zachwyty i smaczki. Siedziałam jak debil na tych schodach przez 30 minut, ludzie mnie mijali (mieszkam w bloku) ale w końcu pokonał te 5 schodów. W drodze powrotnej to samo. I w końcu się udało, teraz nawet nie musi być na smyczy jak wychodzimy z bloku, pierwszy drepcze i tylko czeka na otwarcie drzwi. Także powoli i do przodu!

My na razie małą wyprowadzamy tylko wokół domu po ogrodzie, to jest dla niej wystarczająco przerażające, nawet nie myślimy, żeby gdzieś dalej z nią chodzić. Z resztą też jej to sprawia na razie trudności, opuszki ma ciągle całe opuchnięte i na pewno, kiedy stąpa to ją bolą ;/
Ale obszczekiwanie psa sąsiada powoli staje się regułą, szczególnie na wieczornym spacerze

niektóre lęki psiaki pokonują latami, z innych nie są w stanie nigdy wyjść.
najważniejsze, że zaczyna się otwierać, że stawia kroki do przodu.
myślę, że Twój tata mógłby ją zachęcić smaczkami, jak to mówią, przez żołądek do serca

macie jakieś ubranko dla Gabrysi na zimę? myślę, że warto jakieś kupić, pewnie jest jej już zimno.

co dzisiaj porabia Gabi?

Nie jesteśmy raczej zwolennikami ubierania piesków na spacerki. D Stosujemy raczej metodę krótszych spacerów w porze jesienno-zimowej. Wychodzimy z założenia, że może to obniżać odporność. Do tej pory ta metoda raczej nam się sprawdzała u innych psiaków A Wy co polecacie?
Gabryś dzisiaj bez strachu weszła na trawę się załatwić, do tej pory załatwiała się raczej na ścieżce. Byliśmy również u weta, ale bez małej, dostaliśmy tran, kolejne dawki szamponu do kąpieli i jutro mała dostanie w końcu lek doustny przeciwgrzybiczy-ketokonazol. Było go trudno dostać, bo został wycofany z ogólnego obrotu, ale ze wzgl. na dobre wyniki wątrobowe małej będziemy grzyba zwalczać również od środka, w tym stanie od zewnątrz trwałoby to chyba latami.

Co do ubierania ja też raczej byłam sceptyczna bo nasza mopsia w ubraniu sztywniała i nie miała zamiaru ruszyć się nawet na krok nigdy nie trzesla się z zimna, ale jak przyszedł do nas Gucio w zimniejsze dni zaczął dygotać (bo przecież buldozki nie mają podszerstku i nie ma co je chronić od zimna ) zakładam mu wygodny sweterek i Gucio chętnie chodzi na spacerki ale oczywiście każdy ma swoje sposoby

Może spróbujemy jak Gabrysia się trochę bardziej oswobodzi Dzisiaj zaczęliśmy doustne leczenie, mamy wrażenie jakby trochę mniej było czuć małą, codziennie smarujemy jej skórę między fałdkami. Dzisiaj jak zobaczyła mamę przez szybę od tarasu to prawie wpadła razem z nią do środka, a Kropka mało zawału nie dostała po drugiej stronie, zjeżyła się jak dinozaur haha. No i już prawie wie, że siku robi się na trawie.. prawie.. jak widać na załączonym obrazku

Brawo Gabrysiu
ślicznie siusiasz na prawie trawce

z dnia na dzień czuje się u Was coraz bezpieczniej a Wy już pewnie zakochani po uszy?
czekamy na zdjęcia tego słodkiego pyszczka

Powoli powoli malymi kroczkami do przodu pewnie za chwilę Mała będzie szaleć po ogrodzie

_________________
"Pies jest jedyną istotą na świecie , która bardziej kocha Ciebie niż samego siebie"

Zakochani, ale trochę "trzymani na dystans" nie możemy na razie małej przytulać ani wpuszczać na kanapy, po każdym dotknięciu musimy myć dokładnie ręce, chwilami czujemy się jak w szpitalu
Dzisiaj mała tak szalała w domu, że aż zwymiotowała na koniec ze zmęczenia i musieliśmy ją położyć do spania, bo nie chciała się uspokoić i na chwilę usiąść
Łapki dalej fatalnie wyglądają, gdyby nie widoczna poprawa w zachowaniu małej, to fizycznie widać może minimalną poprawę.. mamy nadzieję, że ten doustny lek zacznie przynosić jakieś wymierne rezultaty, skóra zacznie się goić i przestanie ją w końcu wszystko swędzieć. Nie możemy się doczekać, kiedy wet powie, że nadszedł ten dzień, kiedy możemy w końcu ją wytarmosić i wycałować po pyszczku

Małymi krokami wszystko się poprawi

Ogonek tak dzisiaj merdał, że prawie się urwał. Gabi wychodzi sama na ogród, jak zrobi wszystko co ma zrobić, to się dobija do domu z powrotem waląc łapami o drzwi albo szybę od tarasu.... taka radość !

No i jedzonkiem też nie pogardzi.... :p