Kupiłam Szarloci weterynaryjny odpowiednik Nutridrinków czy innych prep. ludzkich - BB & Recovery Balance (Vetfood). Dostaje trzeci dzień i zjada z apetytem + dołożyłam Amylavtive (enzymy trawienne).
Niestety Szarlotka jest kiepskim stanie.
Wczoraj zdiagnozowano u niej zap. pęcherza moczowego, wysiusiała się z krwią i natychmiast wylądowaliśmy u wetów - pęcherz o pogrubiałych, bolesnych ścianach. Dostała antybiotyk, p/zapalny i rozkurczowy.
Na najbliższe 7 dni mamy antybiotyk+p/zapalny - dziś rano zrobiłam je kolejne zastrzyki.
W międzyczasie mam dostarczyć kał do badania, być może chudnie przez jakieś pasożyty, których nie wytępia rutynowe odrobaczanie (np. lamblia albo kokcydia).
Ma niestety też ogniska grzybicze na skórze brzuszka
Apetyt ma zachowany, ale serce mi pęka, bo widzę, że cierpi.
Oddycha od wczoraj znacznie gorzej, w żadnej pozycji nie znajduje ulgi. Wcześniej gdy zasypiała, jej oddech też jakby usypiał i tylko cicho pochrapywała, teraz ma trudności z zaśnięciem budzi się, zmienia pozycję z posłania, na dywan, na parkiet; w nocy zasiusiała cały salon.
I wciąż słyszę i widzę u niej duszność. Nebulizacja nie pomaga...
Bardzo mi ciężko i przykro.
MAM WIELKĄ PROŚBĘ DO SZEFOSTWA ZAŁOGI I WSZYSTKICH ZAŁOGANTÓW!Może wiecie, kto zechciałby zaopiekować się Szarlotką podczas naszego zbliżającego się urlopu?
Termin: 18.09 - 09.10.2017. Opiekun musiałby być z Warszawy lub okolic (do myślę 30-40 km najlepiej)
Wstępnie miałam (i w zasadzie nadal mam) dla niej miejsce w lecznicy koleżanki, ale chcą tam za tę opiekę 1200 zł. Nie jestem w stanie partycypować w tych kosztach.
Ostatnie badania, szczepienia, odrobaczenie i leczenie zap. przewodu pokarmowego wzięłam na nasz koszt, ale zaczyna nam być ciężko. Dziadunio też chorował + jeden z kocurków. Szczepiona i odrobaczana była cała nasza szóstka więc kaski poszło sporo.
Nie mam, zwyczajnie nie mam jak zapłacić za pobyt Szarlotki w lecznicy.
Moja znajoma zadeklarowała wzięcie suni i naszego Wolfisia do siebie, ale patrząc na to, jak niestabilny jest w tej chwili stan Szarlotki, nie mogę się na to zgodzić. To dom na wsi, daleko do weta, a i ten co jest, nie jest jakiś super... Zresztą pies w takim stanie może przerażać..., może zmęczyć i fizycznie i psychicznie, nie mogę komuś, kto nie ma świadomości na co się godzi, zafundować czegoś takiego.
Będę zbyt daleko, by potem nagle na pilnie czegoś szukać, bo się okaże że nadzór nad Szarlotką ich zwyczajnie przerósł...
Bo Szarlotka jest BARDZO wymagającym psiakiem, jej stan zmienia się jak w kalejdoskopie, w każdej chwili może wymagać poważnej interwencji weterynaryjnej i bardzo trudnych decyzji.
Jestem załamana i nie wiem co robić.
Pomożecie nam Kochani? Popytajcie proszę. Może znajdzie się doświadczony wolontariusz w naszej Załogowej rodzinie, a może uda się zgromadzić fundusze na pobyt Szarlotki w lecznicy? Jeszcze jest prawie miesiąc, może wspólnie coś wymyślimy??
Na koniec chcę napisać coś bardzo pewnie niepopularnego, ale...
Kiedy Szarlot do nas przyjechała obiecaliśmy sobie, że będzie żyła tak długo, jak będziemy w niej widzieć radość życia.
Dzisiaj jest drugi dzień, jak widzę w niej prawie tylko smutek i cierpienie. Są przebłyski, że patrzy bystrzej, stawia uszka, chętnie je (choć zaraz po posiłku, strasznie się dusi...), ale pierwszy raz poważnie zaczęłam myśleć o tym, że może należałby to ukrócić i pozwolić Jej odejść...
Ona od lat walczy o każdy oddech, ale teraz cierpi skrajnie mocno.
Nie osądzajcie mnie zbyt pochopnie, tylko błagam pomóżcie zdecydować.
Łzy mi płyną po policzkach, gdy to piszę... Ale Jej męczarnia rozdziera mi serce.
Myśl o pożegnaniu jest przerażająca, na razie nawet trudno mi to sobie wyobrazić, ale jednak w głowie dudni mi głos rozsądku, żebym o tym myślała...
Póki co kontynuujemy leczenie zapalenia pęcherza, zdiagnozujemy kał i jeśli stan suni na to pozwoli weźmiemy się za leczenie grzybicy skóry.
Gdyby jednak zamiast lepiej było gorzej... bardzo będę potrzebować Waszego wsparcia, Wszego doświadczenia i w zasadzie Waszej decyzji, bo w końcu Szarlotka należy do Fundacji...
