Simaneczko Kochani:)

Melduję się po świętach srętach i po sylwestrze, którego szczerze nie znoszę. Przeżyłem jakoś, ale działo się naprawdę sporo i tak sobie myślę, że to całkiem dobrze, że następny raz dopiero za rok;-)
Świąt, umówimy się, nie lubię.
Matka lata jak porąbana, znosi do domu tony różnych dziwnych rzeczy, przestawia moje ukochane kanapy, montuje jakieś drzewo, a jakby tego wszystkiego było mało - przebiera nas wszystkich jak idiotów i uważa, że to zabawne. Co gorsza - ojciec jej w tym pomaga. Nie wspomnę już o mękach jakie funduje nam dwutygodniowym, codziennym gotowaniem czegoś tam. W całym domu nie można znaleźć kąta, w którym śliniawki miałyby szansę się spokojnie zregenerować. Wszędzie czuć pasztety, ryby, ciasta... - dramat;-)
Na dodatek nikomu tak naprawdę nie przyszło do głowy, żeby poinformować mnie w całym tym zamieszaniu, kiedy jest JUŻ, a kiedy jeszcze nie. W sensie tych całych świąt rzecz jasna.
Uznałem więc autorytatywnie, ze skoro bajzel trwa, wszyscy są jacyś dziwni, a do drzwi zadzwonił facet z wielką paczką - nie ma innego wyjścia musi to być Mikołaj z moim prezentem!
Najgrzeczniejszy w końcu jestem i w ogóle naj, wiec nic dziwnego, że podarki dostaje jako pierwszy:)
Nie zastanawiając się wcale nad tym, jak gościu tylko sobie poszedł, postanowiłem nie zwlekać i rozpakować swój wspaniały prezent! Niestety - matka nie podzieliła mojego entuzjazmu... Nagadała mi całą czapkę, wzięła miotłę i marudząc coś tam pod nosem, zepsuła całą zabawę...
Okazało się, że to nie był Mikołaj. I że to nie był mój prezent. Ale sami powiedzcie - czyja to wina? No nie moja przecież!
W samą Wigilię było już nieco lepiej. Przestali biegać, mieszać w garach i robić zamieszanie. Nareszcie zapanował względny spokój i nareszcie w domu zawitały paczki - takie, które już można było bezkarnie rozpakowywać:) Dostałem 3 zbajerowane piłeczki, połączone w jeden taki jakby ciąg, zalane gumą, idealne do ciumkania:) Dwa dni nie pozwoliłem nikomu do siebie podejść, żeby mi czasem nikt ich nie zajumał. Marian próbował, Zośka próbowała, nawet ojciec starał się ich dotknąć - ale byłęm twardy - NIE!
I Basta.
Moje.
I tak to jakoś minęło, potem mieliśmy kilka dni spokoju i nadszedł ten porąbany Sylwester. Już dwa dni przed nim postanowiłem, ze nie wyjdę na żaden spacer, bo trwają działania wojenne. A ja przecież nie po to od 5lat jestem taki zajebisty, żeby mnie teraz jakiś debil zastrzelił. O nie!
Matka próbowała mi ściemniać, ze spoko, że nic się nie dzieje, ale ja nie taki głupi jestem. Nie dałem się zbajerować. Sikałaem tylko bladym świtem i ewentualnie szybko koło obiadu. Wieczorem, jak się strzelanina nasilała - konsekwentnie stacjonowałem pod stołem.
I co?
I kto miał rację?
Dzięki temu żyję i mogę Wam teraz moje fotki powklejać:)
Franek ma zawsze rację:)

_________________
Franek & ekipa

Franusiu cudowny
Dobrze, że przetrwales ten ciężki okres i możemy teraz czytać Twoje superasne relacje
A przyznaj się, czyj prezent chciałeś ropzakowac?

To był zapas karmy dla nas wszystkich na najblizszy miesiąc:) W sumie to miałem nosa;-)

_________________
Franek & ekipa

He, he, no to jakby nie było paczka byla też m.in. dla Ciebie

Czyli pierwsze zajęcia z nosework zdane na 6

_________________
https://www.facebook.com/LuckyPugfromSAB
http://www.lucekimulan.blogspot.com

No rejczel:) teraz tylko cv na lotnisko wysyłać;-)

_________________
Franek & ekipa

Albo do służby w Policji

Cudna relacja. Padłam zdjęcia rewelacyjne

Zawsze się tak uśmieję jak czytam Wasze wpisy pewnie już to pisałam, ale naprawdę! Czy Franek nie ma jakiegoś fanpejdża na FB?

_________________
Kasia, Afera i Rumba

Dzięki za komplementy. No nie ma, nie wydaje nam się zebyśmy byli na tyle poczytni;-)

_________________
Franek & ekipa

zdecydowanie się nie doceniacie moi drodzy

_________________
Kasia, Afera i Rumba

Zakładać Frankowi strone na Fb!!!

Jestem obłędnie w nim zakochana. Ja kocham wszystkie angole - bo serio - nie ma brzydkiego angola! - ale Franek to przechodzi ludzkie pojęcie! serio!
Mój dziku ma prawie identyczną fotkę jak ta ostatnia Franka - więc już totalnie mnie rozwaliliście!

A co do Sylwestra - my północ spędziliśmy go z dzikiem w szafie! no nie do konca szafie - ale w garderobie. Siedzieliśmy na podłodze między papciami, żeby psu było raźniej. Całe pieprzone ponad 20 min strzelania. Nie widziałam ani jednego mikro wystrzału!

Zatem kochani, skoro Franek ma zawsze rację, do tego jest przenajpiękniejszy na świecie i wymaga królewskiego traktowania - to wy powinniście z nim pod tym stołem siedzieć! A nie, że jakieś pasztety robicie, ryby pieczecie itp. A gdzie danie wigilijne dla psów?!? Co to ma być?!? Jak się w przyszłym roku nie poprawicie, to Was do animalsów zgłoszę!

p.s. uwielbiam Was. Serducho rośnie i się raduję na taką miłość. Nie tylko Franek wygląda na szczęśliwego. Pozostałe stado też ocieka szczęściem

_________________
W moim sercu, jak na kanapie - rozłożył się buldog i chrapie...

Bardzo dziękujemy za cieple slowa - teraz to i nam serducha urosły:) Cholera, musimy pomyśleć o lekkim rozbudowaniu chałupy, bo obecnie ciężko będzie wcisnąc pod nasz stół 20 osób;-) Temat jest rozwojowy, obiecujemy poprawę;-)

_________________
Franek & ekipa

No to bierzcie się do roboty Franula jest przesłodki, cudowny, boski... Rozpływam się

Ahoj!
Za oknem ciągle zimowa aura, ale u mnie jakby cieplej od wczoraj i weselej.
Uroczyście ogłaszam, że rozmiekczyliście moją skostniałą matkę i wreszcie dostrzegła, że jestem wart uwagi całego świata!
Otóż po wielu namowach wreszcie odpaliła Frankową stronę na fejsie:)
Nie wiem jeszcze jak pójdzie mi jej zaganianie do systematycznych wpisów, ale pierwszy krok już za nami.
Zapraszam Was zatem do obserwowania i oglądania mojego psiego bloga pod adresem:

https://www.facebook.com/Franekbulldogbloger/

żółwik, beczka i piąteczka i wypoczywajcie weekendowo:)

_________________
Franek & ekipa

Super:-) Niech Cie podziwia cały świat przystojniaku a my obiecujemy zaglądac często

Super, ja już lecę polubic

Oczywiście, że jest wart wagi całego świata!
Matka musiała dojrzeć. Ważne, że wreszcie się udało!
Trzymam kciuki za powodzenie przedsięwzięcia! Zasługujecie na sławę!


Tylko nie zapomnijcie o nas tutaj na forum...o swoich pierwszych, najwierniejszych fanach

_________________
W moim sercu, jak na kanapie - rozłożył się buldog i chrapie...

Uwaga, uwaga!

Chciałem Wam obwieścić,ze stała się rzecz niebywała - moja matka całkiem zgłupiała!

Mówię serio, a razem z matką zgłupieli wszyscy.

A tak było pięknie, spokojna, leniwa niedziela. Nikt się nigdzie nie spieszył, nikt nikogo nie poganiał. Spaliśmy sobie smacznie z Marianem i Zośką, kiedy matka oświadczyła, że zostajemy w domu, bo oni wychodzą.
Phi.. - nawet wąsem nie ruszyłem. Jak sobie lubią wychodzić, to proszę bardzo. Ja tam bardziej lubię pospać. Szerokiej drogi!
I poszli.
Nie było ich całkiem długo, więc naprawdę uczciwie się wyspałem. Marian zresztą też. I już miałem odfajkować kolejny udany dzień, gdy usłyszałem zgrzyt zamka.
Przyszli!
Przyszli - i wiecie co?
Przynieśli ze sobą szczyla!
Takiego najprawdziwszego żywego szczyla!
Oniemiałem.
Marian zaczął się cieszyć jak jakiś głupi, Zośka zaczęła go małpować, a ja nadal stałem jak wryty.
W głowie mi się to nie chciało zmieścić.
W tym momencie chciałbym podkreślić, że moje oburzenie w ciągu pierwszych 5 minut od wejścia matki do domu urosło do rozmiarów king-konga i przesłoniło mi całą tę absurdalną radość wszystkich wokół. Obraziłem się.
Nie, nie zgadzam się na żadnego smarkacza w moim domu i w moim legowisku!
A już przy mojej misce z moja wodą to szczególnie!
Tak się uniosłem, że postanowiłem oddać się do adopcji. Już prawie pakowałem plecak i zaczynałem pisać ogłoszenie, gdy nagle... zachciało mi się spać. No trudno. Postanowiłem, że w takim razie zmrużę na chwilkę oko, a sprawy adopcyjne załatwię niezwłocznie po drzemce.
No i co?
No i mi przeszło.
Bo to-to małe wlazło mi do legowiska, skuliło się w kłębek i przytuliło tak delikatnie...Ech, nie będę się tu rozczulał. Rozmyśliłem się, bo przecież musi w tym domu pozostać ktokolwiek, kto ma zdrowe zmysły. Czyli ja, bo na resztę to raczej nie ma co liczyć.
Wziąłem to na klatę - w końcu jestem mężczyzną.
Tak więc chciał- nie chciał, przedstawiam Wam mojego nowego brata: oto Rysiek!

_________________
Franek & ekipa

Franiu, ja Cię uwielbiam, ale,wybacz, muszę to napisać, ten Twój szczylek jest przesłodki