Nie było nas tu rok... i to był najprawdopodobniej najtrudniejszy rok w życiu Rybki i naszym... Zacięłam się, nie umiałam pisać o tym wszystkim co się wydarzyło...
Ostatnie wieści dotyczą częściowej mastektomii u Rybki z powodu guzów sutka. Dość rutynowy zabieg, żadne wyzwanie dla chirurga, wszystkie badania wcześniej zrobione, po operacji pełna kontrola.... Postaram się sytuację opisać jak najkrócej i jak najmniej drastycznie.... w czwartej dobie po operacji pojawiły się komplikacje - Rybka stała się niemrawa, a noga (miała też usuwane węzły chłonne) zaczęła puchnąć. W następnych dniach kryzys galopował i mimo maksymalnych wysiłków, u Rybki zaczęła postępować martwica (wskutek niedokrwienia przez obrzęk). Walczyliśmy o Rybki nogę, a właściwie i życie. Dziś to wszystko brzmi błaho, jednak dla mnie to najczarniejszy okres w życiu. Ile ona przeszła, ile wycierpiała, tego raczej człowiek nie jest w stanie pojąć. Zdjęć z tego okresu Wam oszczędzę bo nadają się wyłącznie do podręcznika dla lekarzy weterynarii. Do dziś nie wiemy czemu wystąpił zespół przedziałów powięziowych, chociaż wiemy, że Rybka od zawsze miała ogromne problemy z gojeniem. Są pewne przypuszczenia na ten temat, ale to może nie czas i miejsce
Miesiące drenów, najnowocześniejszych opatrunków, przeszczepów skóry, laseroterapii, smarowania i psikania wszystkim co jest dostępne na rynku, nie tylko weterynaryjnym. Gojenie trwało kilka miesięcy, ale biorąc pod uwagę z czym się zmagaliśmy, to uważam, że efekt jest przepiękny
i wszystko byłoby pięknie gdyby nie to, że w międzyczasie Rybka straciła wzrok... Z dnia na dzień - jednego wieczoru widziała, a rano kompletnie nic... (Rybka miała zespół suchego oka - oczywiście leczony, ale on nie powoduje nagłej utraty wzroku) Gałki oczne w tym czasie wyglądały normalnie. Już nie będę nawet opisywać jej strachu i przerażenia, które towarzyszyły jej w pierwszych tygodniach
Okazało się, że powodem jest zapalenie nerwu wzrokowego, które galopowało sobie dalej czyniąc następnie spustoszenie w gałkach - przepuklina za przepukliną. Diagnoza - usunięcie gałek...
Ale jak?! Jak w jej przypadku, kiedy tak trudno wszystko u niej wygoić, zdecydować się na taką operację w obrębie głowy....
Udało nam się na tyle okiełznać sytuację, że oczy przestały Rybkę boleć, ale oczywiście (sic!) pozostały niewidome.
Dziś, gdy to piszę, rok zatoczył koło - równo 12 miesięcy później, znów zaczęło się wszystko pieprzyć i tym razem decyzja o usunięciu gałek była natychmiastowa. Teraz ból był już nie do opanowania - nie było wyboru. Realnie się bałam, że jej serce tego nie wytrzyma
Dziś mija 5 dni od operacji i boję się zapeszyć, ale jest wszystko ok...
A Rybka zdaje się nie mieć świadomości levelu męczeństwa, na który weszła i jest niezmiennie bardzo pogodnym psem! Jej radość o poranku, to jak radzi sobie ze ślepotą, jak zżyta jest ze stadem, jak grzecznym i posłusznym jest psiakiem, jak cierpliwie znosi wszystkie zabiegi, jak się cieszy na każdy spacer i posiłek, jak tuli i całuje... (mogłabym tak długo) - to wszystko powoduje u mnie ogromne wzruszenie <3 Moja słabość do Niej jest chorobą psychiczną i właśnie z jej powodu nie mogłam tak długo się przełamać i napisać w jej wątku. Wybaczcie <3
Raz na wozie...
... raz pod wozem
Ślepota nie przeszkadza w wędrówkach
... anie we wdrapywaniu się na fotel
Najdzielniejsza <3
ale jedynie Rybka na nie zasłużyła, bo ja robię wyłącznie to, co do mnie należy (wiecznie kombinując co by tu jeszcze... 