Niestety już nie ma z nami Nukusi. Jeszcze paręnaście dni temu naszło mnie żeby dać znać co przez ponad dwa lata się zmieniło u naszego psiaka, ale z żalem muszę napisać inaczej niż to wtedy planowałem.
Nuka trafiła do nas 27.08.2018 jako psiak, który był przestraszony nowych rzeczy, nieumiejący bawić się z innymi psami czy nawet zabawkami, ze skrzynią leków, które nawet w większości nie były potrzebne. Nuka też okazała się starszym psem niż zakładano, weterynarz ocenił ją na 6/7 lat, ale nie wiemy czy to było spowodowane tym w jak złych warunkach żyła. Szybko wpasowała się w nasz dom, prowadziła bierny tryb życia i ciężko było ją oderwać od legowiska
. Nie było z nią żadnych kłopotów, chyba nie mogę sobie przypomnieć, czy kiedykolwiek zrobiła coś złośliwie. Z czasem nawet nauczyła się zabawy z innymi psami i się stopniowo przed nami otwierała. Jakoś w listopadzie 2019 dostała pierwszego ataku padaczki odkąd u nas była, oczywiście po konsultacjach z weterynarzami zaczęliśmy jej podawać odpowiednie leki. Same ataki ucichły i pojawiały się jedynie lekkie podczas stopniowego zmniejszania leków - zalecanego przez weterynarza. Wiedzieliśmy, że mimo opanowania tarczycy ataki mogą się pojawiać poprzez problemy neurologiczne jak i guza mózgu. Niestety nie było możliwości wyleczenia tego. Ostatnie tygodnie były bardzo spokojne, Nuka nie miała żadnych ataków padaczki, a profilaktyczne wyniki nie dawały powodów do niepokoju. W zeszły czwartek dostała pierwszy atak, niestety z godziny na godzinę było tylko gorzej. Pojawiły się poważne problemy z chodzeniem, a cały piątek Nuka wręcz nieprzytomna przeleżała w legowisku. Dosłownie na chwilę złapała sił, zjadła i wypiła wodę. Pomimo podawania jej zwiększonych dawek leków Nukusia dostawała ataku podczas jej najmniejszej czynności. Weterynarze nie widzieli najmniejszej szansy i w sobotę rano podjęliśmy najlepszą dla niej decyzję.
Chciałbym podziękować całej fundacji za możliwość zajęcia się tak wspaniałym psiakiem i mam nadzieję, że wynagrodziliśmy jej te straszne rzeczy jakie przeszła. Mimo, że był to pies, który preferował odpoczynek w legowisku to straszną pustkę zrobiła w naszym domu.
Znacie przyczynę ataków, czy została określona jako idiopatyczna? My dostaliśmy też wlewki doodbytnicze w razie sytuacji awaryjnej. Czym się leczycie?